Enkeltje naar Nederland?

Ja, het is inderdaad wat je denkt ..

Na lang nadenken, al zoekend naar eventueel een ander baantje, heb ik toch de keuze gemaakt om terug te komen naar Nederland. Dit klinkt natuurlijk heel gek omdat ik in mijn vorige blogs heb geschreven dat ik het naar mijn zin heb. En dat is ook zeker zo, maar ik moet eerlijk toegeven, het werk dat ik er doe, daar ben ik gewoon niet voor gemaakt.

Laat mij lekker naar Canada gaan om te werken op een zomerkamp met jongeren, of bijvoorbeeld in een animatieteam op een eilandje in Griekenland om kindjes te vermaken tijdens hun vakantie. Mij wil je niet aan de telefoon hebben als je de klantenservice belt. Ik wil niet zeggen dat ik bizar slecht ben, maar ik ben niet gemotiveerd genoeg hiervoor. Ik heb uiteraard mijn best gedaan en zal dit zeker de laatste 4 weken nog doen, want hee .. zo ben ik dan wel!

Dus ja .. Met trots vertellen aan iedereen dat je voor een jaar naar Portugal gaat. En dan toch na 3 maanden terug komen, voorgoed! Baal ik wel van hoor, vind het zelfs erg jammer.
Ik heb het er met Emma veel over gehad, dat het ergens voelt alsof je je moet verantwoorden tegenover je vrienden en familie. Zij hebben ook moeite gestopt in een leuk afscheidsfeestje/cadeautje en zijn er ook op ingesteld dat zij jou een jaar moeten gaan missen. Maar weet je .. het zijn je vrienden en familie, zij zullen je keuze hoe dan ook respecteren. JIJ maakt de keuze om weg te gaan en ook JIJ maakt de keuze om terug te gaan. Ik ben al lang trots op mijzelf (hoe cliché het ook klinkt) dat ik deze stap heb durven nemen. Deze uitdaging ben ik toch even aangegaan. Heb er hoe dan ook van geleerd, heb mooie herinneringen + er komen er nog een paar bij want ik heb nog even !

En ondanks dat ik het misschien van te voren al had geweten, wilde ik het toch proberen. "We zien wel wat er gebeurd, wat er gaat komen en wat er te leren valt". Want hoe makkelijker je bent met zulke keuzes maken, hoe meer je leert en ziet.



Never a failure, always a Lesson.