Alleen op reis,

Ik was niet meteen enthousiast toen ik was benaderd door Teleperformance. Ik had een leuke baan, wel als uitzendkracht, met super gezellige collega's en het was lekker dichtbij huis. Maar toch kwam al gauw de gedachte: "waarom niet, laat ik gewoon kijken wat het inhoud". Dus ik ben er op ingegaan, moest wat theoretische testen doen en wachten op een belletje. Het belletje kwam 2 dagen voordat ik een weekje naar Frankrijk ging, 4 september . Het was een telefonisch interview in het Engels met een recruiter en iemand van het project Expedia van Teleperformance. “Waarom zou je voor Teleperformance willen werken, ben je al eerder lang van huis geweest, waarom moeten wij jou kiezen”. Voor mijn gevoel gaf ik wel goede antwoorden, alleen klonken ze in mijn hoofd mooier dan dat ik ze daadwerkelijk had uitgesproken. Mijn Engels was in ene ver te zoeken. Aan het einde van het gesprek werd mij verteld dat ik over een paar minuten terug gebeld zou worden met de uitslag. En inderdaad, 5 minuten later werd ik gebeld en verlost van al mijn zenuwen, dacht ik, want toen mij werd verteld dat ik was aangenomen gierde de zenuwen nog meer door mijn lichaam. Oké, nu wordt het wel heel erg ECHT. Dus ik naar beneden, ouders ingelicht, al stiekem even een traantje weg gepinkt want ik moest er niet aan denken mijn lieve nestje achter te laten…
Toch, ondanks dat ik totaal niet zo’n persoon ben, heb ik het gedaan.

Nadat ik een fijn, gezellig en leuk afscheidsfeestje had gegeven en ook nog eens stiekem was verrast door de meiden met een avondje Gourmet en zelfbedachte nagellak spel, en mijn lieve broes, zus met kids en aanhang op de laatste dag gezellig kwamen eten, moest ik toch echt mijn koffers in pakken.

Samen met mijn ouders, Marjolein, Samantha en Natascha reden we naar Schiphol. Sorry mensjes voor het vroeg opstaan! Mijn vlucht ging om 06:40 uur dus om 4 uur ging de wekker al.
En wat een emotionele ochtend was dit voor mij. Mijn lieve oudjes die ik een jaar lang achter moet laten. Wie helpt papa nou met zijn nieuwe telefoon, met vragen over facebook of hoe je iets moet doen op de computer etc etc. Of mijn mama, die foto’s wilt versturen via via of die niet zo goed weet hoe een spelletje werkt en nog wel eens op dingen klikt terwijl dat niet zo’n goed idee is.
Ook moet ik een jaar lang zonder mijn aller beste vriendinnetje Marjolein, oke skype en whatsapp doet al wonderen, maar samen naar de zonnebank of even langs de macdrive rijden voor een ijsje?
En mijn lieve vriendinnen Natascha en Samantha .. avondjes stappen of gezellig kletsen. De avond voordat ik vertrok, al afscheid moeten nemen van mijn lieve broers en zus. Gosh wat ga ik jullie missen. Maar goed, het was dus even slikken en gelukkig eenmaal in het vliegtuig kon voor mij het avontuur wel beginnen.

Rond half 9 (Portugese tijd) was ik geland. Koffers had ik al vrij snel te pakken en werd fijn ontvangen door het “welcome and support team” van Teleperformance. Samen met een jongen uit Haarlem en 2 jongens uit Frankrijk ben ik naar het appartement gebracht. Ondertussen liet ze nog even snel het dichtstbijzijnde metro station zien, aangezien ik de aankomende maanden hier vaak mee ga reizen.
Eenmaal gearriveerd was ik al een beetje verrast. Wat een mooi gebouw. En het appartement zelf .. zo luxe! Totaal niet verwacht, want ik kan de was doen, we kunnen heerlijk gaan koken op een inductie plaat. We hebben een oven, magnetron, ruime koelkast en een vaatwasser! Dit wordt een “apple eggie”.

Dus daar zit ik dan, samen met Emma uit Zwolle, Benjamin uit Duitsland en nog een jongen uit Liechtenstein (deze is vannacht aangekomen, dus weet zijn naam nog niet zo goed) in Portugal.
Bij aankomst maar meteen mijn koffers uitgeruimd en alles een plekje gegeven. Toch maar even een uurtje geslapen, lekker op het balkon gezeten en alle lieve berichtjes gelezen. In de avond met Emma en Benjamin naar een “mall” gegaan om daar wat te eten, om vervolgens weer terug te keren naar het appartement. Beetje gehangen, theetje op de bank, laptopje erbij en wachten op ons nieuwe huisgenootje. Deze blijkt al een jaar in Lissabon gezeten te hebben, een maandje thuis was en spijt kreeg dus toch weer is terug gekomen. Super handig natuurlijk, want dan kan hij ons het één en ander vertellen en laten zien.
Dus meneer kwam aan, kreeg zijn sleutel en tekende de overeenkomst, en vervolgens ging meneer al weer weg. Hij ging volgens mij stappen ... ach ja waarom ook niet!

Nu zit mijn eerste nacht er op, prima geslapen. Maar ga toch echt op zoek naar een goede dikke zachte kussen. Het is nu best benauwd op de kamer. Vanochtend heeft het een beetje geregend en nu staat er een stevig windje, maar niet koud!

Straks op zoek naar de Lidl om daar mijn eigen boodschappen te halen, heb de helft thuis gelaten qua shampoo/douchegel etc dus heb een flink lijstje. Vanmiddag met Emma naar LX-Factory. Volgens mij een onwijs gave plek met vintage spulletjes en dingetjes van bekende en minder bekende kunstenaars/artiesten. Het is namelijk in een, volgens mij, vervallen fabriekachtig iets =)

Maar foto’s volgen ..
Nu eerst lekker in bad. Ja, een BAD! Ik heb ook nog eens een bad..